Lekcja: ",,Dziś mój zenit, moc moja dzisiaj się przesili? ? przesłanie monologu Konrada"
"Ja i ojczyzna to jedno"
Improwizacja Konrada to wielki, ekspresyjny monolog poetycki. Hymn na cześć poezji, która – zgodnie z hasłami doby romantyzmu – jest nieśmiertelną siłą, zdolną do zmiany rzeczywistości. To poezja "rozpala" duszę bohatera, wypełnia jego ciało ("Uczucie krąży w duszy, rozpala się, żarzy / jak krew") i doprowadza niemalże do szaleństwa. Konrad jest opętany przez własne wizje, pragnienia i żądze. Chce je wykrzyczeć, przekazać innym, ale jednocześnie zdaje sobie sprawę z tego, że ludzie mogą nie zrozumieć jego słów.
Zwróć uwagę na to w jaki sposób, pod wpływem poetyckiego natchnienia umęczony więzień zmienia się w duchowego olbrzyma, zdolnego stanąć oko w oko z samym Bogiem. Najpierw widzimy Konrada - poetę tworzącego własną pieśń zemsty, później już kosmicznego ducha poruszającego gwiazdy siłą swej woli, ponadczasową istotę która szybuje w stronę siedziby Boga i giganta, który (jak niegdyś zbuntowany Lucyfer) wyzywa Stwórcę jak równego sobie. Co nadaje siłę poezji? Jedyną bronią poety są jego twórcze myśli, wcielone w słowa i wzmocnione silnymi uczuciami:
"Myśli moje! gwiazdy moje!
W pośrodku was jak ojciec wśród rodziny stoję,
Wy wszystkie moje!"
Roślina mająca największe liście dorastające do 20 metrów długości to palma Raphia farinifera (Raphia ruffia), która rośnie na wyspach Oceanu Indyjskiego.